Elisa Verkoelen (1998, Beegden) ziet kijken en verzamelen als startpunt van onderzoek en als een primaire manier van maken. Ze gelooft dat een plek waar mensen leven en opgroeien hen rechtstreeks vormt, en vindt inspiratie in de manier waarop lichamen en ruimtes met elkaar in verband staan, waarbij ze onderzoek doet naar oude rituelen, het weer, dromen, de manier waarop mensen omgaan met de dood en verzamelen.

Verkoelen ziet haar praktijk als gesprekken met onderwerpen, ruimtes, overtuigingen en landschappen, waarbij ze verschillende soorten verhalen vertelt door met allerlei materialen te werken. Ze is van mening dat zowel de kunstenaar als het materiaal elkaar moeten inspireren en naar elkaar moeten luisteren. Ze wilt laten zien hoe mensen in hun gedrag en dagelijks leven verbonden zijn met de natuur en omgeving.

De afgelopen jaren heeft ze aan verschillende projecten gewerkt en door haar liefde voor de natuur en het verzamelen een persoonlijke manier ontwikkeld om verschillende thema's en hun relaties met elkaar te verbinden.

Fotografie door Thekla Ehling